100T
هرگز نویسنده ی قابلی نخواهم شد...
اما میدانم روزی خواهد رسید ...
که به نوشته هایم نخواهم خندید...
دلم برای خودم می سوزد ...
گاهی با حس ترحم نوشته های خودم را می خوانم...
حس ترحم...
بر نویسنده ای بی خواننده...
که خودکار بیک 100 تومانی اش از نوشته هایش بیشتر می ارزد...
و علی رغم همه ی تنهاییش...
هنوز روح سرکش خود را به حراج نگذاشته است...
متن فوق " ننه من غریبم بازی " محض می باشد...
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد